Als abonnee heeft u onbeperkt toegang tot alle journalistiek op flows.be

Naar aanleiding van de week van de breakbulk in Antwerpen, publiceerde Flows in het printmagazine reportages over boeiende breakbulkspelers. Vandaag leest u hier de aflevering over Zimmer Staal, door Luc Cools in 1999 uit de grond gestampt.

Luc Cools huldigde het nieuwe magazijn op kaai 12-13 in de Antwerpse haven in op 4 december 2019. Naast opslagruimte heeft Zimmer Staal voor het eerst ook een eigen productie-unit. Het bedrijf haalde twee nieuwe machines in huis: een straalmachine, die ook kan schilderen, en een brandtafel. “De eisen van de klant worden zo minutieus en exuberant dat we de servicegraad omhoog moesten trekken”, vertelt oprichter en CEO Luc Cools. “Als een harde staalplaat te groot of te zwaar is, kunnen we ze nu middendoor snijden. In de scheepsbouw krijgen we ook regelmatig de vraag om de platen in een grondverf te leveren, want dat is gemakkelijker om te schilderen. We stralen de roest eraf, spuiten er grondverf op en leveren een bewerkbare plaat richting eindproduct.”

Om de kwaliteit van de stalen platen te bewaken en de presentatie te verbeteren, zag Cools de noodzaak in van een overdekte hal. “Door de weersomstandigheden in België moest ik de platen binnen kunnen leggen. Voor we een magazijn bij Euroports hadden, lagen de platen buiten op de kaai gestapeld, aan de overkant van het dok bij Katoen Natie. We hadden daar een afdak ter beschikking waar je zo’n 5.000 ton kon stockeren. Maar met de groei van het bedrijf zaten we al aan een gemiddelde voorraad van 40.000 ton. We hebben toen heel lang met Katoen Natie onderhandeld over een loods, maar zij vonden dat uiteindelijk niet interessant genoeg.”

Na acht jaar samenwerking sluit Cools een overeenkomst met Euroports voor een termijn van minstens vijftien jaar. “Het was de volgende logische stap”, zegt hij. “In het begin is het wat zoeken geweest naar een werkbare flow in het magazijn, maar dat is normaal. Als je een supermarkt opent, dan moet je bij wijze van spreken ook eerst op zoek gaan naar waar het brood ligt en waar de wasproducten. Je loopt in het begin altijd wat verloren.”

Zimmer Staal versluist per maand tot 12.000 ton staal door de terminal. “Er rijden ongeveer twintig vrachtwagens per dag de terminal volgeladen buiten. Dat kan al tellen”, vertelt hij. Zimmer Staal exporteert rechtstreeks binnen heel Europa, met als voornaamste afzetmarkt de Benelux, Duitsland en Frankrijk. De import gebeurt vooral vanuit Zuid-Korea, Rusland en Indië, waar de grootste staalfabrieken zijn gevestigd. Het bedrijf koopt evenveel aan als het verkoopt. Dat schommelt maandelijks tussen 8.000 en 12.000 ton, afhankelijk van de marktprijzen. “De staalsector is een volatiele markt. Ik weet nooit wat de prijs over een week zal zijn, maar we moeten wel blijven kopen. Onze klanten hebben staal nodig. Daar schuilt het grote verschil met een trader. Die zal alleen kopen als hij winst kan maken.”

“We zijn een solide firma met een trouw klantenbestand omdat we zelf ook een heel betrouwbare partner zijn”, gaat hij verder. “Zelfs als ik er niet genoeg aan verdien, zal ik nog altijd aankopen of uitleveren aan de klant. Je moet sterk in je schoenen staan en die rotatie onder controle hebben, anders overleef je niet in ons vak.”

Het magazijn is 18.000 m2 groot en biedt ruimte voor 50.000 ton stock die voortdurend wordt aangevuld. De dikke platen worden gebruikt voor zowat alles wat uit staal is gemaakt. “We leveren aan scheepswerven, machine- en bruggenbouwers, constructie- en snijbedrijven. Concurrentie voelen we vooral in Nederland en Duitsland, maar geen enkel ander Belgisch bedrijf doet wat wij doen in België”, zegt hij. “Alleen wij stockeren en behandelen harde stalen platen. Als bedrijf zijn we ook rechttoe rechtaan. We nemen snel beslissingen en leveren binnen 48 uur.” 

Binnen zijn niche is Zimmer Staal uitgegroeid tot een van de grootste spelers in Europa. Het is per toeval dat Cools in de staalindustrie is gerold. “Ik voetbalde tijdens mijn studentenjaren bij FC Putte in Mechelen. De voorzitter van de voetbalploeg was Jan Boonstra. Hij was baas van het verkoopagentschap van staalfabrikant Fabrique de Fer in Charleroi. Ik studeerde transport/expeditie en zocht een stageplek. In de holding van Jan zat ook een bedrijf dat tweede keuze staal stockeerde en verkocht. Na drie maanden stage zei Jan tegen mij: ‘Luc, met al dat gezwets van jou, ik ga je in de verkoop zetten, want we hebben nog geen vertegenwoordiger in België’. Twee jaar lang reed ik het land rond om staal te verkopen. Ik deed mijn werk plichtsbewust. Elke dag vertrok ik om 7 uur ’s ochtends en kwam thuis om 7 uur ’s avonds.”

Na tien jaar ervaring in de staalsector beslist Cools om voor zichzelf te beginnen. “Ik had een klein kantoortje op het Zimmerplein, in het historische centrum van Lier, schuin tegenover de Zimmertoren. Een maand lang was ik aan het werk zonder bedrijfsnaam, maar ik moest een firma worden die serieus werd genomen. Door de locatie ben ik op de naam Zimmer Staal gekomen. De Zimmertoren werd het logo.” De eerste tien jaar deed Cools alles zelf. “Aankoop, verkoop, handling, facturatie, ik heb het allemaal gedaan. Niemand kan mij nog iets wijsmaken.” 

In 2011 verkoopt Cools Zimmer Staal aan het Amerikaanse Stemcor, ’s werelds grootste onafhankelijke handelaar in staal. “Het was een kwestie van kiezen tussen standstill of groeien. Om te groeien, moest ik verkopen.” Zimmer Staal wordt in de haven van Antwerpen de Europese hub. Na drie jaar stevent Stemcor, tegen alle verwachtingen in, af op een faillissement. “De banken hielden een uitverkoop en klopten logischerwijze bij mij aan. Ik heb mijn aandelen toen teruggekocht en twee jaar geleden opnieuw verkocht aan de Oostenrijkse investeringsgroep Pisec. Zij zijn nu negentig procent eigenaar, maar ik beslis nog altijd alles.” 

Vandaag heeft Zimmer Staal een kantoor op de Grote Markt van Lier waar een team van acht personen werkt. In het magazijn bij Euroports werken er nog eens vijf mensen die de twee machines bedienen.

Het staal dat Cools bestelt in Europa komt per trein of vrachtwagen op de site aan. Van buiten Europa komen de stalen platen toe in bulk via zeevaart. “Elke zes weken komt er een zeeschip met 4.000 tot 15.000 ton aan boord aan onze kade lossen. Op jaarbasis brengen we zo’n 100.000 ton staal de haven van Antwerpen binnen.” 

Een tweede magazijn met Euroports openen, is voorlopig nog niet aan de orde. “Wanneer blijkt dat binnen vijf jaar het magazijn te klein is, dan zullen we moeten bijbouwen, maar dat is niet voor morgen. Vandaag is dat nog irrelevant.”

Zijn succes en motivatie schuilt in zijn levensverhaal. “Toen ik net een maand als verkoper in de staalsector aan het werk was, verongelukte mijn vader. Hij reed op 45-jarige leeftijd tegen een boom. Ons gezin viel plots zonder inkomen. Door een hiaat in de Belgische wetgeving kon mijn moeder als 44-jarige weduwe geen pensioen ontvangen. Zij was tien jaar lang huisvrouw en is dan beginnen poetsen. Ik vond dat zo erg voor haar dat ik mezelf een doel voor ogen stelde: niet per se rijk worden, maar er wel voor zorgen dat mijn kinderen nooit iets tekort zouden komen.”

Ook het volgende artikel over breakbulk uit ons magazine staat al online: Catrien Scheers: "COVID haalt mijn geloof in breakbulk niet onderuit"

Interesse om dit interview in printversie te lezen? U krijgt ons magazine over breakbulk gratis toegestuurd op eenvoudig verzoek. Mail naar [email protected] en we doen het nodige.

Schrijf u nu in op de gratis nieuwsbrief en blijf op de hoogte van het laatste nieuws

Op alle verhalen van Flows rust copyright. Linken kan altijd, eventueel met de intro van het stuk erboven. Wil je tekst overnemen of een video (fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar [email protected] © 2022 Flows - alle rechten voorbehouden